VOCES EN FEMININO
E O QUE MAIS ME DOE SON AS DATAS
A Kosovo 1999 E o que mais me doe son as datas, recordalas coma un fusilamento, recordalas con sangue desta guerra e tantas outras. E non abonda dicir ¡que fermoso día! Nin unhas lentes escuras evadirán as caras dos necios. Xa ninguén se coñece polas rúas. O que menos e o que mais, vai falando dos seus mortos. Xa ninguén sabe exactamente a que anaco de mundo pertence. Aquí a paz nos baila entre fusís. E dóesme palabra malferida porque aínda camiño sobre sangue. Esperto entre novas obrigadas e cada vez mais torpes. Dóeme esta forma pasiva dos ollos ante unha destrución que non comprendo. Porque é alí, agora, onde a Terra é un cadáver que fala só. É alí, neste instante, mentres estou a vestirme de domingo, onde unha man se engana e hai cen mortes. E non me asusta ese zapato bocaaberto quitándose metralla de entre os dentes. Asústame o home.
Pepa Nieto